zaterdag 21 juli 2012

GESTOLEN VAN DE GODEN




Όλα μας τα 'παν οι σοφοί
και με το παραπάνω
κορώνα γράμματα η ζωή
μα εγώ το κέρμα χάνω

Βλέπω τους φίλους τους παλιούς
να λένε δεν πειράζει
ψυχή που δεν αμάρτησε
ποτέ της δεν αγιάζει

Είναι σκοτάδι μάτια μου
πάντα σ' αυτή την πλάση
μια χαραμάδα αφήνουμε
το φως για να περάσει

Να μπούνε χρώματα φωνές
όνειρα και ταξίδια
να κλέψουμε απ' τους Θεούς
πανάκριβα στολίδια

Μια ρουφηξιά είναι η ζωή
της άνοιξης μια μέρα
μια ανάσα ένας στεναγμός
στο δροσερό αέρα

Καραβοκύρισσα καλή
δώσ' μου την αγκαλιά σου
κι ας είναι δηλητήριο
στα χείλη τα φιλιά σου

Είναι σκοτάδι μάτια μου...

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

De wijzen hebben ons alles verteld
en nog meer aan mij
het leven tost kop of munt
maar ik raak de munt kwijt.

Ik zie mijn oude vrienden
ze zeggen me dat het er niet toe doet
een geest die geen zonde heeft begaan
krijgt nooit absolutie.

Het is donker mijn lief
het is altijd donker in dit universum
we laten een opening
om het licht er door te laten komen.

Om de kleuren binnen te laten, de stemmen
de dromen en de reizen
 om ons te laten stelen van de goden
waardevolle decoraties.

Het leven is een slok
op een dag in de lente
een ademtocht, een zucht
in de vochtige luchtstroom.

Goede vrouwe van het schip

geef me jouw liefkozing
zelfs als jouw kussen op de lippen 
dodelijk gif zijn.

Het is donker...

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪

Geen opmerkingen:

Een reactie posten