"De
zee, de zee (θάλαττα, θάλαττα)", riepen Xenophoon en
wat er nog over was van de 10.000 waarmee ‘De tocht van de Tienduizend’ ondernomen
werd met als eerste doel wat te gaan vechten in Perzië om Cyrus in plaats van
zijn broer op de troon te helpen en daarna, als tweede doel (doel 1 werd niet
behaald, weliswaar werd de strijd gewonnen, doch Cyrus heeft nét niet de macht
kunnen grijpen omdat hij op dat moment zojuist gesneuveld was) weer veilig
thuis te komen, want die broer van Cyrus, Artaxerxes II,
was niet écht blij met hun aanwezigheid in zijn land. Dit alles beschreven door
Xenophoon in Anabasis (tocht naar het binnenland) en het vervolg daarop:
Katabasis (tocht uit het binnenland), zie bovenstaande link.
Afijn, die aardig uitgedunde (rottigheid met boze bergstammen en wat winterse buien onderweg) 10.000 onder leiding van Xenophoon waren door het dolle heen toen ze eindelijk de zee zagen.
Bijna net zo blij was ik toen ik in de Baai van Marathon de zee van dichtbij zag. Omdat het weer niet echt warm en zonnig was (gelukkig geen winterse buien, noch boze bergstammen), was de Mediterranée aldaar ook niet echt ‘zó blauw, zó blauw’ te noemen.
Afijn, die aardig uitgedunde (rottigheid met boze bergstammen en wat winterse buien onderweg) 10.000 onder leiding van Xenophoon waren door het dolle heen toen ze eindelijk de zee zagen.
Bijna net zo blij was ik toen ik in de Baai van Marathon de zee van dichtbij zag. Omdat het weer niet echt warm en zonnig was (gelukkig geen winterse buien, noch boze bergstammen), was de Mediterranée aldaar ook niet echt ‘zó blauw, zó blauw’ te noemen.
In deze baai kwam in augustus 490 BCE een Perzisch expeditieleger onder leiding van Darius I aan land met als doel Athene te verwoesten vanwege het feit dat ze steeds meer een bedreiging voor hen vormden. Volgens Herodotos kwamen hier in deze baai zo’n 600 triremen aan met ongeveer 26.000 strijders.
In plaats van Perzische strijders of toeristen, lag het strand vol met zeeballen,
vezels van een
waterplant, Posidonia Oceanica, ook wel Neptunusgras genoemd, die door de
stroming van het water op de zeebodem wat vervilt zijn en tot een dichte bal
zijn gedraaid.
Ik had er graag een paar meegenomen, ik laat niet graag een strandvondst liggen, maar wist niet zeker of ze zouden gaan stinken. Aangezien ik het niet zag zitten om bijna twee weken lang rond te zeulen met de stinkende ballen van Poseidon in mijn bagage, heb ik ze maar laten liggen.
Maar... we hebben de foto’s nog.
Ik had er graag een paar meegenomen, ik laat niet graag een strandvondst liggen, maar wist niet zeker of ze zouden gaan stinken. Aangezien ik het niet zag zitten om bijna twee weken lang rond te zeulen met de stinkende ballen van Poseidon in mijn bagage, heb ik ze maar laten liggen.
Maar... we hebben de foto’s nog.
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
Geen opmerkingen:
Een reactie posten