Melina Mercouri

Melina Mercouri (Μελίνα Μερκούρη) heeft een autobiografie geschreven: Je suis née grecque/I was born Greek/Ik ben een geboren Griekse. Toen haar Griekse nationaliteit haar afgenomen werd zei ze: “I was born a Greek and I will die a Greek.”

Van wiki:

"Mercouri was de dochter van een Atheens politicus. Als actrice werd zij ontdekt door Jules Dassin met wie zij in 1966 in het huwelijk trad. Zij vierde triomfen in verschillende van zijn films, vooral in de wereldberoemde Never on Sunday uit 1960. Toen in 1967 na een militaire staatsgreep de kolonelsregering aan het bewind kwam in Griekenland, ging zij uit afkeer in vrijwillige ballingschap en voerde zij in vele landen actie tegen het dictatoriale regime, dat uiteindelijk in 1974 ten val kwam.
Melina Mercouri, die zich sindsdien vaak spottend "La Veuve du Colonel" noemde, naar de gelijknamige operette van Jacques Offenbach, keerde onmiddellijk terug naar Griekenland, waar zij een actief aandeel had in de oprichting van de PASOK, de nieuwe socialistische partij van Andreas Papandreou. In 1977 kwam zij als volksvertegenwoordiger in het parlement. Van 1981 tot 1989 was zij minister van Cultuur, Jeugd en Sport. In deze functie wist zij een onuitwisbaar stempel te drukken op het Griekse cultuurbeleid, en maakte zij zich vooral bekend door haar niet aflatende pogingen om van de Britse regering de Elgin marbles voor Griekenland terug te krijgen.
Door haar sterke persoonlijkheid had zij een enorme uitstraling in Griekenland en ver daarbuiten. Zij was initiatiefneemster van een gewichtige culturele instelling: de “Culturele Hoofdstad van Europa”. Een bekende uitspraak van Melina Mercouri was dat "cultuur Griekenlands zware industrie" is. Zij slaagde er ook in het hele Griekse volk daarvan bewust te maken.
De "Melina Mercouri Foundation", gesticht na haar overlijden door haar echtgenoot Jules Dassin, heeft de bedoeling haar visie levend te houden."

Ik heb het boek ooit een keer gekregen van mijn vroegere leraar klassieke talen.
Ik heb veel aan hem te danken, onder andere mijn liefde voor theater en alles wat met Grieken en Romeinen te maken heeft.

Bij deze wil ik Paul postuum bedanken voor alle tijd die hij aan mij besteed heeft. Bij het regisseren, het mij in het donker naar huis brengen na een late toneelrepetitie met m’n fiets in z’n kofferbak, alle verhalen die hij mij verteld heeft, het leren scanderen van klassieke teksten en het geduldig luisteren naar mij wanneer ik vond dat iets op een andere manier ook vertaald kon worden. En natuurlijk voor het boek.

Ja, ik heb echt veel aan hem te danken. 

₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪