In het gedeelte
met beelden uit de Hellenistische en Romeinse tijd waren het vooral de
gezichten die mijn aandacht trokken. Ik zag er het gezicht van Artemis
Brauronia van Praxiteles
en dat van Alexander de Grote.
Maar ik had niet
verwacht plotseling oog in oog te staan met Agrippina de jongere, de moeder van
keizer Nero.
Agrippina was ooit
een bijnaam van me. Dat kwam omdat ik eens een keer tijdens de les Latijn een
tekening had gemaakt van keizer Nero. En prompt werd ik de moeder van Nero: Agrippina.
De eerste keer dat ik een beeld van haar zag was in het Louvre in Parijs. Ik was op zoek naar de beelden uit de Romeinse tijd. Helaas waren die nergens te bekennen.
In mijn beste
schoolfrans vroeg ik aan een suppoost waar ik die kon vinden. Ze waren
tijdelijk niet voor publiek toegankelijk. Maar een zielige blik en een lief smekend
stemmetje deden wonderen. Ik mocht mee naar het depot waar ze op dat moment opgesteld
waren. En daar zag ik haar, Agrippina Minor. Mijn alter ego.
₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪₪
Geen opmerkingen:
Een reactie posten